بدون شرح...

عاشق شده یی ای دل غمهایت مبارک

زنجیر جنون ای دل در پایت مبارک 

از دیده گهر ریزی از سینه شرر ریزی

لعل و گوهر و یاقوت از خون جگر ریزی

دارا شده یی ای دل دنیایت مبارک 

گه عاقل و فرزانه، گه بیخود و دیوانه

گه دیر و حرم گردی، گه بر در بتخانه

حانز شده یی ای دل عقبایت مبارک

از درد نهان سوزی از ناله جهان سوزی

گاه خنده کنی چون گل، گاه همچو خزان سوزی

پیدا شده یی ای دل احیایت مبارک

 

  تا کی عاشق باشم و از عشقم دور ؟

تا کی اسیر تنهایی هایم باشم و از یارم دور .....؟

تا کی باید به خاطر دوری تو اشک بریزم

و حسرت آن دستهای گرمت را بکشم...؟

 تا کی باید از خدای خویش التماس کنم

 تا تو را به من برساند ،

نزدیک و نزدیک تر کند  تا بتوانم تو را در آغوش بگیرم؟...

تا کی باید صدای غم انگیز آواز مرغ عشق را بشنوم

و دلم برایت تنگ شود؟

تا کی باید غروب پر درد عاشقی را ببینم و دلم بگیرد!

تا کی باید تنهایی به خورشیدی که آرام آرام

به پشت کوه ها می رود را نگاه کنم

وتا کی باید لحظه ها و ثانیه ها را یکی یکی بشمارم

تا لحظه دیدار با تو فرا رسد؟

خسته ام !

 یک خسته دلشکسته عاشق بی سر پناه.... عاشقم !

یک عاشق دیوانه سر به هوا

تا کی باید کنج اتاق خلوت دلم بنشینم

و با قلم و کاغذ درد دل کنم؟...

تا کی باید دلم را به فرداها خوش کنم

و پیش خود بگویم آری فردا وقت رسیدن است!

تا کی باید در سرزمین عشاق سر به زیر باشم و

چشمهای خیسم را از دیگران پنهانکنم؟

تا کی باید بگویم که عاشقم ، ولی یک عاشق تنها ،

عاشقی که معشوقش در کنارش نیست!

تا کی باید به انتظارت زیر باران بنشینم

و همراه با آسمان بنالم و ببارم....

و تا کی باید با دستهای خالی

با آغوش سرد ، با دلی خالی از آرزو و امید ،

با چشمانی خیس و شاکی زندگی کنم؟

آری تا کی باید تنها صدای مهربان تو را بشنوم

ولی در کنار تو نباشم عزیزم!

تاکی؟

بی تو همدمم شده قلم و کاغذ تنها

چیزی که ازت دارم یه عکس پارست

اونم همدمی واسه این دل سادست

با اون خاطره هایی که واسم شیرین و تلخه

بهت میگم خداحافظ گرچه گفتنش سخته

دفتر خاطراتت و تو خلوتت بسوزون

یادت نره که کی بودی به دلت هم بفهمون

اگه یه روز من و دیدی به روت نیار که دیدی

حتی اگه صدات زدم به روت نیار شنیدی

کی گفته نفرین می کنم، غصه به تو حروومه

خوشبختی تو گل من، همیشه آرزومه....!

 آنکه می رود فقط می رود

ولی آنکه می ماند درد می کشد،

غصه می خورد،

بغض می کند،

اشک می ریزد و تمام اینها روحش را به آتش می کشد

و در انتظار بازگشت کسی که هرگز باز نخواهد گشت

آرام آرام خاکستر می شود …

آری ، این است

خاصیت عشق یک طرفه …

 بگذار اعتراف کنم که بدجور دلم برایت تنگ شده 

فکر نکن بی وفا هستم ، دلم از سنگ نشده...

اعتراف میکنم اینک در حسرت روزهای شیرین با تو بودنم

باور نمیکنم اینک بی توام

کاش میشد دوباره بیایی و یک لحظه دستهایم را بگیری

کاش میشد دوباره بیایی و لحظه ای مرا ببینی

تا دوباره به چشمهایت خیره شوم ، 

تا بر همه غم و غصه های بی تو بودن چیره شوم...

کاش میشد دوباره بیایی و لحظه ای نگاهت کنم ، با چشمهایم نازت کنم 

در حسرت چشمهایت هستم ، 

چشمهایی که همیشه با دیدنش دنیایم عاشقانه میشد

بگذار اعتراف کنم که بدجور دلم هوایت را کرده 

در حسرت گرمی دستهایت ، تا کی باید خیره شوم به عکسهایت ، 

هنوز هم عاشقم ، عاشق آن بهانه هایت...