بدون شرح...

عاشق شده یی ای دل غمهایت مبارک

زنجیر جنون ای دل در پایت مبارک 

از دیده گهر ریزی از سینه شرر ریزی

لعل و گوهر و یاقوت از خون جگر ریزی

دارا شده یی ای دل دنیایت مبارک 

گه عاقل و فرزانه، گه بیخود و دیوانه

گه دیر و حرم گردی، گه بر در بتخانه

حانز شده یی ای دل عقبایت مبارک

از درد نهان سوزی از ناله جهان سوزی

گاه خنده کنی چون گل، گاه همچو خزان سوزی

پیدا شده یی ای دل احیایت مبارک

هی وای من چه میکنه این شاعر... بسیار زیبا

 چه حقیر است این عشق، 

واسه دل خودم...

نه از آشنایان وفا دیده ام نه در باده نوشان صفا دیده ام

ز نامردمی ها نرنجد دلم که از چشم خود هم خطا دیده ام

به خاکستر دل نگیرد شراب من از برگ چشمی بلا دیده ام

وفای تو را نازم ای اشک غم که در دیده عمری تورا دیده ام

اشعاری زیبا از فروغ

می روم خسته و افسرده و زار
سوی منزلگه ویرانه خویش

به خدا می برم از شهر شما 

دل شوریده و دیوانه خویش
می برم،تا که در آن نقطه دور
شستشویش دهم از رنگ گناه
شستشویش دهم از لکه عشق
زین همه خواهش بیجا و تباه
می برم تا زتو دورش سازم
زتو، ای جلوه امید محال

می برم زنده بگورش سازم

تا از این پس نکند یاد وصال
ناله می لرزد، می رقصد اشک
آه، بگذار که بگریزم من
از تو، ای چشمه جوشان گناه
شاید آن به که بپرهیزم من
بخدا غنچه شادی بودم
دست عشق آمد و از شاخم چید
شعله آه شدم، صد افسوس
که لبم باز بر آن لب نرسید
عاقبت بند سفر پایم بست
می روم، خنده به لب، خونین دل
می روم از دل من دست بردار
ای امید عبث بی حاصل

شعری بسیار زیبا و خواندنی از سهراب که در تعبیری بسیار ژرف و لطیف نیمه گمشده را بیان کرده

چرا گرفته دلت؟

تو سرگرمه مهمونی و تفریح و من به سلامتی تو رفت دوباره پیکم بالا

اصلا حال خوشی ندارم اینا هم چندتا شعر که تو تنهایی هام گوش میدم

مثل خاصیت دوگانه نی میونه... هم درمانه هم درد !

اشعار هم از امیر خلوت / دایان / سمیر هست امیدوارم واسه شما هم گیرا باشه

آقا این ابیات اصلا با روح و روان آدم بازی می کنه... خیلی هنرمندانه سروده شدن

ابیاتی در اشاره به اینکه عشق وی محصول «وطن اصلی» و به اصطلاح «عالم الَست» و «روز أزل» که عالم قرب و شهود و عالم عهد و میثاق است، می‌باشد :

سر زمستی برنگیرد تا به صبح روز حشر        هر که چون من‌درأزل یک‌جرعه‌خورد ازجام دوست

ابیاتی روح نواز از لسان الغیب در ضرورت وجود استاد کامل و پیرطریق برای گذر از مسیر پرخطر سلوک

به کوی عشق منه بی دلیلِ راه قدم                       که من به خویش نمودم صد اهتمام و نشد...

 

ابیاتی دلنشین از حافظ در اشاره به انس با قرآن و مدد جستن از آن در مسیر سلوک

 حافظا در کنج فقر و خلوت شبهای تار                تا بود وِردت دعا و درس قرآن غم مخور...

شعری بسیار زیبا از استاد مهدی اخوان ثالث به نام تنهایی

نه چراغ چشم گرگی پیر

نه نفسهای غریب کاروانی خسته و گمراه...