ابیاتی در اشاره به اینکه عشق وی محصول «وطن اصلی» و به اصطلاح «عالم الَست» و «روز أزل» که عالم قرب و شهود و عالم عهد و میثاق است، میباشد :
سر زمستی برنگیرد تا به صبح روز حشر هر که چون مندرأزل یکجرعهخورد ازجام دوست
چیطو؟؟!!! بری چی چی؟؟؟؟؟!!!!!! خدا وکیلی؟؟؟؟!!!! نه ناموسا؟؟!!!! نه عامو؟؟!! بیشین!!!!!!!!! عذابمون نده!!!! نده دستمون!!!!! عامو فیلممون نکن!!! بوگو والا!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
( البته لازم به ذکر میشم همش شوخیه شیرازی ها خیلیم گلن...سلامتی همشون )